Niewidzącym wzrokiem patrzysz na świat,
I idziesz po omacku.
Myślałeś, że go znasz,
Wciąż pamiętasz słońce o brzasku.
Z każdym krokiem i z każdym dniem
Uczysz się życia od nowa.
W pamięci masz jeszcze dzień,
A przed sobą ciemność grobową.
Gdy dotykiem szukasz drogi.
Potykając się o każdy głaz.
Myślisz sobie…świecie, świecie ubogi.
Jaką barwę ma życia kwiat?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz